ανθολόγιο Ελυτικής Ανάστασης

 

 ανθολόγιο Ελυτικής Ανάστασης

Του κόσμου η πιο σωστή στιγμή σημαίνει!

Με βήμα πρωινό στη χλόη που μεγαλώνει

Ολοένα εκείνος ανεβαίνει·

Τώρα λάμπουνε γύρω του οι πόθοι που ήταν μια φορά

Χαμένοι μες στης αμαρτίας τη μοναξιά·

Γειτόνοι της καρδιάς του οι πόθοι φλέγονται·

Πουλιά τον χαιρετούν, του φαίνονται αδερφάκια του

Άνθρωποι τον φωνάζουν, του φαίνονται συντρόφοι του

«Πουλιά, καλά πουλιά μου, εδώ τελειώνει ο θάνατος!»

«Σύντροφοι, σύντροφοι καλοί μου, εδώ η ζωή αρχίζει!»

Αγιάζι ουράνιας ομορφιάς γιαλίζει στα μαλλιά του

Μακριά χτυπούν καμπάνες από κρύσταλλο

Αύριο, αύριο, αύριο: το Πάσχα του Θεού!

  Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον 

χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας (1945)

 

 

δ’

Ένα το χελιδόνι * κι η Άνοιξη ακριβή                 Για να γυρίσει ο ήλιος * θέλει δουλειά πολλή                  Θέλει νεκροί χιλιάδες * να 'ναι στους Τροχούς                     Θέλει κι οι ζωντανοί * να δίνουν το αίμα τους.                Θε μου Πρωτομάστορα * μ’ έχτισες μέσα στα βουνά              Θε μου Πρωτομάστορα * μ’ έκλεισες μες στη θάλασσα!                Πάρθηκεν από Μάγους * το σώμα του Μαγιού                Το' χουνε θάψει σ' ένα * μνήμα του πελάγου                      Σ' ένα βαθύ πηγάδι *  το 'χουνε κλειστό                          Μύρισε το σκότα * δι κι όλη η Άβυσσο.                Θε μου Πρωτομάστορα * μέσα στις πασχαλιές και Συ              Θε μου Πρωτομάστορα * μύρισες την Ανάσταση!

Το Άξιον εστί (1959)

 

Το σώμα σου στη στάση του πεύκου του μοναχικού

Μάτια της περηφάνιας και του διάφανου

Βυθού, μέσα στο σπίτι με το σκρίνιο το παλιό

Τις κίτρινες νταντέλες και το κυπαρισσόξυλο

Μόνος να περιμένω που θα πρωτοφανείς

Ψηλά στο δώμα ή πίσω στις πλάκες της αυλής

Με τ’ άλογο του Αγίου και το αυγό της Ανάστασης

Το Μονόγραμμα (1971)

 

 

 

ΚΥΡΙΑΚΗ (ΠΑΣΧΑ), 26

Καθαρή διάφανη μέρα. Φαίνεται ο άνεμος που ακινητεί με τη μορ-

φή βουνού κει κατά τα δυτικά. Κι η θάλασσα με τα φτερά διπλωμέ-

να, πολύ χαμηλά, κάτω από το παράθυρο.

 

Σου 'ρχεται να πετάξεις ψηλά κι από κει να μοιράσεις δωρεάν την

ψυχή σου. Ύστερα να κατεβείς και, θαρραλέα, να καταλάβεις τη

θέση στον τάφο που σου ανήκει.

 

ΚΥΡΙΑΚΗ (ΠΑΣΧΑ), 26 β

          Ασμάτιον

 

Ανεμόεσσα κόρη ενήλικη θάλασσα

πάρε το κίτρο που μου 'δωκε ο Κάλβος

δικιά σου η χρυσή    μυρωδιά

 

Μεθαύριο θα 'ρθουν τ’ άλλα πουλιά

θα 'ναι πάλι ελαφρές των βουνών οι γραμμές

μα βαριά η δική μου    καρδία.

  

Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου (1984)