Μετείκασμα ή λευκή μνήμη

Μετείκασμα ή λευκή μνήμη

Πώς γίνεται η εικόνα σου 

να μένει

Η αύρα 

Το άρωμά σου

Η γεύση του κερασιού που μοιραστήκαμε

Η ανάσα σου μετά

Το τελευταίο άγγιγμα στο στέρνο

Το «σσς το παιδί κοιμάται»

Πώς γίνεται ο χρόνος να παγώνει 

να αποθηκεύει άπειρες στιγμές

Και σαν έρθει η ώρα

η μνήμη να κάνει την δουλειά της

Δεν υπάρχει σχετική εγγραφή 

Ήταν ένα παιχνίδι του μυαλού σου

Μια προβολή από ταινίες προσεχώς

Τώρα ξεκινάει η πραγματική ζωή σου

Λευκή και ολοκαίνουρια

Λευκότερη δεν γίνεται

Βγαλμένη από έναν tabula rasa

Φαύλος κύκλος το 0

- Is anybody out there?

Σέρρες, 24/1/2021

Νυχτερινές μουσικές διαδρομές (2000)

 

Η Ελένη Μιχελή στο πιάνο ερμήνευσε έργα Beethoven, Schumann, Chopin, Debussy, Satie, Σταματίου, Χατζιδάκι.
Ο Κυριάκος Κουνούπης διάβασε ποιητικά κείμενα των: Ρίτσου, Novalis, Heine, Mallarmé, Cocteau, Γκάτσου, Ελύτη.
Ο Γιώργος Αποστολίδης συνέδεσε την Μουσική με την Ζωγραφική και την Ποίηση, και είχε την ευθύνη και επιμέλεια της διοργάνωσης.

Η εκδήλωση ήταν αφιερωμένη στον μουσικό Χρήστο Σταματίου.
Συνδιοργάνωση: Δ.Ε.Π.Κ.Α. και ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών
Σέρρες 15 Μαΐου 2000

Αόρατος πώς να περνώ;

 

 Αόρατος πώς να περνώ;

χωρίς ηχώ άηχος 

χωρίς σκιά χωρίς περίγραμμα

ανίχνευτος

ρευστός αέρας άυλος

όχι λευκός πάνω σε λευκό

διάφανος 100% διαπερατός

χωρίς ταυτότητα χωρίς ΑΜ

ανύπαρκτος

ασύλληπτος 

0

 Σέρρες, 3/3/2021

nendo : invisible outlines, 2017

Μην μου τον εξυπνήσετε!

 

Μην μου τον εξυπνήσετε!

Διάφανη, ντυμένη σε λευκά λινά

ξεπέζεψε και κινήθηκε

αθόρυβη λευκή σκιά

στον άσπρο τοίχο

που έκρυβε τα κυπαρίσσια

του Magritte ίδια η γυναίκα 'εν λευκώ"  

Έκλεισε πίσω της

την καγκελόπορτα

που έτριξε

και τάραξε την λευκή Τυτώ

Λουσμένη στο ασήμι 

λιβάνι μύριζε η βραδιά 

ανάμεικτο με αγιόκλημα και γιασεμί

Σέρρες 2/3/2021

René Magritte, Εν λευκώ (Le Blanc Seing), 1965

Σελήνη, δεν φταις εσύ

 

Σελήνη, δεν φταις εσύ

         Ο ήλιος ζήλεψε το λευκό της φως μέσα στο σκοτεινό γαλάζιο. Ζήλεψε την συντροφιά από τ’ άπειρα άστρα, ζήλεψε τα τραγούδια των ανθρώπων, ζήλεψε που αλλάζει μορφή κάθε μέρα, που πάντα όμορφη μένει και ποθητή. Ενώ αυτός είναι ο άρχοντας, ο ζωοδότης. Χωρίς αυτόν όλα νεκρά. 

        Και ντράπηκε για το κατάντημά του. Παράγγειλε μαύρα σύννεφα. Κρύφτηκε πίσω από την πυκνή ομίχλη. Κι έκλαψε στην αγκαλιά της νύχτας.

Σέρρες, 1/3/2921