Γιώργος Καφταντζής (22/3/1920 - 12/3/1998)

Γεννήθηκε στην Ηράκλεια Σερρών. Γόνος καλλιεργημένης οικογένειας, έχασε τον πατέρα του σε ηλικία 11 ετών. Ατίθασος και διαρκώς επαναστατημένος οργανώθηκε, μαθητής ακόμη, στην Αριστερά. Το 1940 ο θάνατος της αδελφής του Ιωάννας έγινε αφορμή για να γράψει την πρώτη του ποιητική συλλογή «Τα μοιρολόγια». Πήρε μέρος στη Μάχη της Κρήτης, από την οποία εμπνεύστηκε τις «Δώδεκα μέρες», και ως κορυφαίο στέλεχος (Μαλέας) της ΕΠΟΝ στην Εθνική Αντίσταση, περίοδο που σφράγισε το λογοτεχνικό του έργο. Πρωτοστάτησε στο περιοδικό «Ξεκίνημα» του Εκπολιτιστικού Ομίλου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και αργότερα ίδρυσε περιοδεύοντα θίασο στο Βουνό (Δυτική Μακεδονία). Παντρεύτηκε την Αλκμήνη Σιμώτα και απέκτησαν δυο παιδιά. Έζησε και δικηγόρησε στις Σέρρες, την αγαπημένη του πόλη, όπου ανέπτυξε πλούσια κοινωνική και πολιτιστική δράση και δημιούργησε το τεράστιο (47 τίτλοι) συγγραφικό έργο του, ιστορικό, ποιητικό, πεζογραφικό, θεατρικό και πλήθος άρθρων σε περιοδικά και εφημερίδες. Ασχολήθηκε με τη ζωγραφική. Τα περισσότερα θεατρικά του έργα παρουσιάστηκαν επί σκηνής. Μέρος των ποιημάτων του μελοποιήθηκε. Η τηλεόραση του αφιέρωσε εκπομπές. Ο ίδιος και το έργο του τιμήθηκαν στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η πόλη του τον τίμησε δίνοντας το όνομά του σε κεντρική πλατεία, όπου στήθηκε ο ανδριάντας του.

Το ποιητικό έργο του Γ. Καφταντζή Μοιρολόγια, 1940, 1948 Ουράνια στάχυα, 1952 Το πανηγύρι της φωτιάς, 1959 Δύσκολες χρονιές, 1959 Η μπαλλάντα του φεγγαριού, 1961 Αναθήματα, 1966 Οι ελεγείες, 1971 Νίκος Μπελογιάννης, 1977 Τα παραλειπόμενα, 1985 Τα ποιήματα 1940-1987, 1988 Περίπλους, 1991 Το πόδι του παγωνιού, 1992 Οι φωτογραφίες, 2000 Νέο εορτολόγιο (Fragmentum), 2003

Κορνίζα χωρίς φωτογραφία τελευταία χάρη Τραγούδησα γι’ αυτούς που έπεσαν για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Τραγούδησα γι’ αυτούς που τυραννίστηκαν για την ελπίδα του ανθρώπου. Ας μου δοθεί σαν τελευταία χάρη τώρα να πάρω ένα δρόμο απάτητο να συναντήσω χωρίς φόβο το σκοτάδι να πάψουν να με κυνηγούν σκιές να βρω καινούρια γέφυρα στη νύχτα που στύβει το φεγγάρι και το πετάει μαδημένο στις άδειες στέρνες των αιώνων.

Οι φωτογραφίες