Στου έρωτα τις θάλασσες και τις στεριές

Εκεί

στον κόλπο

των ερώτων

και την κόψη των βράχων

υψωθήκαμε

Και ω

μα τους θεούς

χαθήκαμε

στο μάγεμα

των αισθήσεων

Πέτρα και θάλασσα

λευκό και τυρκουάζ

εισχωρήσεις στο πέλαγο

Και πιο ανοιχτά

κουρσάροι πολιορκητές ή φύλακες στιβαροί

επιβουλεύονται ή προστατεύουν

την ανεμελιά

της λιοκαμένης

που γδύνεται

πίσω από τον βράχο

και αργά

αφήνεται

στο καθάριο νερό

Ποιες λέξεις

να χωρέσουν

τόσες ηδονές

τόση αρμονία

την αρχέγονη ανάγκη

- πριν η σκόνη σκεπάσει τη μνήμη -

να απαντήσουμε στο λαμπύρισμα των κυμάτων

στον χαιρετισμό του αρμυρικιού

στο κάλεσμα του αντικατοπτρισμένου παραδείσου

στους επάλληλους στεναγμούς των θαλασσινών θηλαστικών

στη σπερματική αναζήτηση της κοιτίδας μήτρας;

 Ευτυχείς

που

να ταξιδεύουμε

μπορούμε

στην ιστορία

και στην Άνοιξη.