Πώς να αντισταθείς στο κάλεσμα του Φθινοπώρου;
Πώς να μην χαλαστείς από την εγκατάλειψη των γεφυριών;
Πώς να μην θυμώσεις με την ανευθυνότητα όσων ξηλώνουν τις σημάνσεις;
Υπαρξιακή ανάγκη
η ιστορική μνήμη,
η συνειδητότητα της ιστορικής ροής και της θέσης μας μέσα σ' αυτήν.
2 εικαστικές εκθέσεις στις Σέρρες
Κριστιάνα Ηλιοπούλου
Αναζητώντας το θέμα μας για το διαδικτυακό Project του 2026 με ανοικτή πρόσκληση κατάθεσης προτάσεων, θέσαμε τις προτάσεις αυτές σε ψηφοφορία επιλογής.
Έτσι, ψηφίστηκε το θέμα: Η «Τοπογραφία» της Φαντασίας*, που πρότειναν η Μαριάννα Δώδου και η Ντίνα Παπούδα, με την ακόλουθη υποστήριξη: Η φαντασία συνιστά εκείνη τη μεταίχμια –στοχαστική και συνάμα μορφοποιητική– δυναμική του χιάσματος σώματος - πνεύματος, η οποία διανοίγει στον άνθρωπο μια προνομιακή προοπτική: τη σύσταση της εσωτερικής «τοπογραφίας» ενός «ενδιάμεσου κόσμου», όπου οι υλικές μορφές διαποτίζονται με νόημα και τα νοήματα μετασχηματίζονται σε αιθέριες μορφές. Η ιδιοσυστασία αυτού του κόσμου αποτελεί ένα γοητευτικό πεδίο φιλοσοφικής, καλλιτεχνικής αλλά και (δια-)προσωπικής διερεύνησης. Ο Ficino εκλαμβάνει τη φαντασιακή «τοπογραφία» ως τον ενδιάμεσο χώρο σύζευξης υλικότητας και πνευματικότητας, ενώ ο Bruno αναγνωρίζει σε αυτήν μία ποιότητα απειρότητας, ως αντανάκλαση του συμπαντικού απείρου. Ο Böhme τη συλλαμβάνει ως μυστικό πεδίο μετοχής του ανθρώπου στη θεϊκότητα, ενώ ο Nietzsche την προσεγγίζει ως μία διονυσιακή «τοπογραφία», όπου το χάος οργανώνεται σε σκηνές δημιουργίας και ανατροπής αξιών. Ο Bergson τη νοεί ως δυναμικό «χάρτη» μνήμης και αδιάλειπτης ροής εικόνων, ενώ ο Bachelard αναδεικνύει ποιητικές «τοπογραφίες» (νερό, φωτιά, αέρας, γη) διαμονής της φαντασίας. Ο Durand την καταγράφει ως συλλογικό «γεωσύστημα» αρχετύπων, ενώ ο Corbin θεμελιώνει τη λογική και την αλήθεια του mundus imaginalis, του «φαντασικού κόσμου» των οραματικών μορφών. Μένει στον καθένα χωριστά να αναμετρηθεί με τη μυστική δυναμική αυτού του εσωτερικού «χάρτη», ο οποίος μεταμορφώνεται καθώς κινούμαστε μέσα του, την ίδια στιγμή που αυτός κινείται μέσα μας, ανασυσταίνοντάς μας.
Με το καλό, λοιπόν, αν έχουμε διάθεση και χρόνο για συμμετοχή στις διαδικτυακές συναντήσεις (Γενάρη-Μάρτη 2026) να αρχίσουμε να προετοιμαζόμαστε για τις όποιες παραμέτρους της Φαντασίας ενδιαφερόμαστε να εισηγηθούμε.
Να είμαστε όλοι καλά και με το καλό να ξανασμίξουμε!
* Το θέμα της Φαντασίας είχε προτείνει πέρυσι και η Χριστίνα Παπαδημητρίου.
Αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι,
με το Ερωτηματολόγιο αυτό καλούμαστε να επιλέξουμε ποιο από τα προτεινόμενα θέματα διαλόγου μάς ενδιαφέρει περισσότερο για τις διαδικτυακές συναντήσεις μας το 2026.
Τα προτεινόμενα θέματα (κατά την σειρά κατάθεσής τους) παρατίθενται: α) συνοπτικά παρακάτω και β) αναλυτικά με το σχετικό συνοδευτικό σκεπτικό τους με υπερσύνδεση στις φόρμες του Drive/Google. Σε δύο θέματα (Ελευθερία και Φαντασία) συνέπεσαν δύο προτείνουσες.
Καλούμαστε να δηλώσουμε την προτίμησή μας στην κλίμακα 3-1 (όπου 3* = πιο πολύ απ' όλα), επιλέγοντας όσες προτάσεις θέλουμε ή και όλες.
Θερμή παράκληση: Ας ψηφίσουμε μέχρι την Δευτέρα 15/9/2025.
Όλες/όλοι έχουμε δικαίωμα μίας ψήφου.
Για λόγους εγκυρότητας (και μόνο) η απάντηση στο ερωτηματολόγιο απαιτεί την συναίνεσή μας στην χρήση και αποθήκευση του gmail μας.
Σας ευχαριστoύμε πολύ για την συμμετοχή στην επιλογή του θέματός μας.
Γ. Αποστολίδης
Συνοπτικά:
1. Ελευθερία (Π. Καλαμπαλίκα, Χρ. Παπαδημητρίου)
2. Αλλαγή (Ι. Μανίκης)
3. Φαντασία (Μ. Δώδου, Ντ. Παπούδα)
4. Ανία, πλήξη, βαρεμάρα (Β. Τριγωνίδης)
5. Πρόσωπο και Φύση (Ε. Βασιλείου-Βαρούδη)
6. Κόκκινο (Α. Γκένιος)
7. Παιχνίδι < παίζω < ... (Γ. Αποστολίδης)
Αν θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο, μπείτε εδώ
Αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι,
με την ευχή να είστε καλά εσείς και οι άνθρωποί σας και όλος ο κόσμος,
έρχομαι να αναταράξω τις καλοκαιρινές σας διακοπές με την υπενθύμιση ότι θα πρέπει να βρούμε σιγά σιγά τον θεματικό πυρήνα των προσεχών μας διαδικτυακών συναντήσεων (Γενάρης-Μάρτης 2026).
Το 2021 είχαμε ασχοληθεί με το «Ποιητικό» Project περί λευκού
το 2022 αναζητήσαμε το Ωραίο…
το 2023 μας απασχόλησε ο άλλος, η άλλη, το άλλο…
το 2024 Το ταξίδι
το 2025 Το πρόσωπο και ο χρόνος
Για το 2026 τι σκέφτεστε;
Η θεματική μας παραμένει ανοιχτή και σε διαβούλευση (όπως και τα προηγούμενα δύο χρόνιοα). Ας προτείνουμε θέμα/θέματα του ενδιαφέροντός μας (μέχρι 31 Αυγούστου) και μετά, από την λίστα των θεμάτων, θα ψηφίσουμε (μέχρι τις 15/9/2025) το προτιμητέο κεντρικό θέμα των συναντήσεών μας. Άρα, όσες/όσοι ενδιαφέρεστε να συμμετάσχετε στο project του 2025:
α) Προτείνετε ένα ή περισσότερα θέματα (θα μπορούσαν να επαναληφθούν και οι παλαιότερες προτάσεις).
β) Σημειώστε σε μια -το πολύ- παράγραφο το σκεπτικό σας, τις παραμέτρους του θέματος ή ό,τι άλλο κρίνετε σκόπιμο.
γ) Στείλτε τα στο gar.apost@gmail.com (μέσα στον Αύγουστο).
Αν δεν υπάρχουν άλλες προτάσεις, η χρονική διάρκεια των (7-9) εβδομαδιαίων συναντήσεών μας και η δομή τους (2 εισηγήσεις με συζήτηση ανά συνάντηση) θα διατηρηθούν ως έχουν.
Η διαδικτυακή μας παρέα είναι ανοικτή και δωρεάν σε όλους, αρκεί να γίνονται αποδεκτές οι βασικές μας αρχές: της ενεργούς και ισότιμης συμμετοχής, του δημοκρατικού διαλόγου και του σεβασμού στις απόψεις των άλλων.
Καλό αποκαλόκαιρο και τα ξαναλέμε σύντομα!
Η έκθεση ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ της Νέλας Κωνσταντίνου
κλείνει τον κύκλο της με μια τελευταία πράξη.
Ζιντζιρλί Τζαμί, Σέρρες 26 Ιουνίου 2025, 7:30μμ
Μίκης Θεοδωράκης
Διαφορετικός παντού και σε όλα
Ο Χατζιδάκις ήταν «διαφορετικός» και ήταν περήφανος γι’ αυτό και είχε μεγάλη δύναμη να το δείχνει σε πολύ δύσκολους καιρούς, γιατί το θεωρούσε πράξη ελευθερίας και ολοκλήρωσης. Θα έλεγα ότι ήταν διαφορετικός παντού και σε όλα. Το εκπληκτικό ήταν ότι το εγνώριζε, πριν ακόμα το υποψιαστούν οι άλλοι. Ήταν οικείος, πάντα μέχρι του σημείου που εκείνος ήθελε, ήταν εκείνος που σε κάθε περίπτωση έθετε τους «κανόνες του παιχνιδιού» και είχε μια «μεγαλοπρέπεια» θα έλεγε κανείς και ένα κύρος, που μπροστά του δεν υπήρχε δεύτερη γνώμη. Γιατί ο Χατζιδάκις δεν έγινε μεγάλος. Γεννήθηκε μεγάλος! Και ακόμα, είχε το προσόν να επιβάλλει στους άλλους αυτή την πραγματικότητα. Όταν μιλούσε, διατύπωνε τόσο άρτια, με τόσο άψογα ελληνικά και τόσο τέλεια τεκμηριωμένα οτιδήποτε έθιγε, που σε έπειθε χωρίς δεύτερη σκέψη. Ήταν μια αυθεντία. Μια μοναδική περίπτωση ανθρώπου που σε καθήλωνε μονάχα με ένα βλέμμα.
Εμένα προσωπικά, πέραν όλων των άλλων, με γοήτευε. Ναι, ήταν ένας γόης. Ως άνθρωπος, ως διανοούμενος και ως συνθέτης. Και νομίζω ότι αυτή η γοητεία αποτελεί την πεμπτουσία της μουσικής του, που αναστατώνει τις αισθήσεις και τη σκέψη μας. Τον κάνει απολύτως οικείο και, παράλληλα, τόσο διαφορετικό - τόσο πιο σημαντικό - από όλους εμάς. Ένα δώρο των θεών στη χώρα μας, που με μικρούς συνδυασμούς ήχων τόσο προσωπικών, δηλαδή με τις μαγικές του μελωδίες, φτάνει στα βάθη της εθνικής συλλογικής μας ευαισθησίας, ρουφάει το μεδούλι της και μας το δωρίζει με αθάνατα έργα, που θα φωτίζουν πάντα τους ανθρώπους, έλληνες και αλλοδαπούς.
