Πόσες Αναστάσεις θα ζήσουμε ακόμα
πόσα Χριστός και Αληθώς Ανέστη;
Πόσες φορές πυροτεχνήματα
και χαρμόσυνες στιγμές
φιλιά και τσούγκρισμα αυγών;
Πόσες φορές στον οβελία και την πασχαλινή παρέα
θα ξεσπάσουμε την απωθημένη μοναξιά
τα Πάθη για να ξεχάσουμε
-μια παραμυθία ας πούμε-
για ό,τι πονά
για τις Άνοιξες που έρχονται και πάνε
χωρίς να έχουμε γίνει Ένα
με το χώμα, το χορτάρι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου