Η ντερβένα της Πρώτης

Στο απέναντι παράθυρο 

μια φωτιά

φάνηκε να φουντώνει

πράγμα παράξενο για το διπλανό δωμάτιο

πράγμα ανύπαρκτο για τον γείτονα

Αλλά η μεγάλη πυρά  

δυσθεώρητη και δυσπρόσιτη ακόμη και μέσα στη βροχή

ούρλιαζε λόγια ακατάληπτα

τιτανομαχούσε 

χόρευε τον δικό της πυρρίχιο

μάτωνε και ξαναχιμούσε

μέσα σε κρότους και σε καπνούς

έπαιρνε τη μορφή της Μέδουσας και όλων των συμφορών

και σε καλούσε μαγνητικά

να κάψεις και εσύ τα ξερά κλαδιά

αν ολόκληρος καιόμενος να γίνεις δεν μπορείς

θυσία

στην αυριανή Άνοιξη